همه ما در زندگی آنچنان غرق شده ایم که به مانند انسانی گیر افتاده در باتلاق در آن فرو میرویم.اما باید به خاطر داشته باشیم که در این دنیا هرچه که باشد میگذرد و به قول فروغ فرخزاد در آخر مشتی پرکاه میماند.
ایستاده ام توی صف ساندویچی که ناهار امروزم را سر پایی و در اسرع وقت بخورم و برگردم شرکت.از مواقعی که خوردن ، فقط برای سیر شدن است و قرار نیست از آن چیزی که می جوی و می بلعی لذت ببری ، بیزارم
درباره این سایت